en meer beeld dan de toekomstvisie. Bijv. mbv storyboards, schetsen, moodboards, collages. Zie artikel vd Lugt voor de verbeelding van scenario’s. Je kunt ook eerst een opzet maken mbv een scenario matrix (p. 196 vd Lugt).
Mohammed en Marco, 17 jaar
oud. 12 oktober 2017
“He, Mo lekker Suikerfeest gehad gisteren?”. Mohammed zet zijn VeloLibre fiets neer, klikt zijn stuur af en draait zich in de richting van waar de opmerking vandaan kwam. “Ja man, het was echt een goed feest
volgend jaar moet je zeker meedoen”, aldus Mo. Samen met Marco loopt hij vanaf het fietsenhok richting de ingang van de school. Ze lopen door de poortjes, loggen in en begeven zich richting de aula. “Even snel naar het mededelingen bord”, zegt Marco. Samen lopen ze richting een groot LCD scherm dat aan de muur is bevestigd. Mo schuifelt zijn RFID hanger langs de lezer en plotseling licht het scherm op en verschijnt een mededeling; MENEER SIDDIQUE IS VANDAAG NIET AANWEZIG. “Nee toch”, zegt Mohammed met een enigszins teleurgestelde toon. “Ik wilde net iets aan hem vragen over die wisselschakeling die ik gisteren heb gemaakt.” Ook bij Marco komt er een melding; MENEER VAN LEEUWEN IS ZIEK. “Hmmm, weinig verassend. Ik hoop dat het snel beter met hem gaat”. De twee vrienden nemen afscheid en volgen ieder hun weg naar het lokaal.
Mohammed zit in de tweede klas van het MBO, richting elektrotechniek. Al vanaf jongs af aan is hij gefascineerd door elektriciteit. Terwijl de meeste van zijn vrienden op de middelbare school zich amuseerden met computersoftware, zat hij liever te solderen en te meten in oude computers, radio’s en televisies. Samen met zijn vader had hij al op tienjarige leeftijd zijn eerste schakeling gebouwd en sindsdien is hij er elke dag mee bezig. Elektriciteit had iets spannends vond hij, iets gevaarlijks. Het idee dat het fout kan gaan speelt ten alle tijden in zijn achterhoofd.
Wanneer Mo het lokaal binnenstapt, groet hij zijn klasgenoten en pakt zijn schakeling uit zijn kast die hij opent met zijn RFID sleutelhanger. Jammer dat meneer Siddique er niet is denkt hij. Nu kan ik de schakeling niet testen voordat ik hem gescand heb; dat is toch wel iets uitdagender dan met de RFID lezer langs de schakeling te gaan en wachten op een goedkeuring. Mo pakt de RFID lezer en gaat zijn schakeling na.
Elke schakeling dat gemaakt kan worden, is uitgerust met een unieke code. De code wordt door de RFID Tag gelezen waarna er een tekening op Mohammed’s laptop verschijnt. Het programma kan precies zijn welke schakeling er gemaakt is en of deze klopt, ze controleert of de bedrading correct is en simuleert het elektrisch circuit. Hierdoor kun je precies zien waar de eventuele fout of storing zich bevindt. Bij een groenlicht is de schakeling goed en bij roodlicht is die fout. De progamma herkent in de codes een wisselschakeling en controleert zijn opstelling: het loopt de aansluitingen na en simuleert het elektrisch circuit.
Rood licht. “He?” zegt hij verontwaardigt. Mo twijfelt of hij de computer de fout in zijn schakeling laat tonen of dat hij zelf op zoek gaat. Toch maar even verder zoeken besluit hij, dat is het leukste.
Een paar lokalen verderop zit Marco te sleutelen aan zijn ‘sleutelauto’, een Ford Fiesta uit 2007. Ondanks dat hij zich regelmatig ergert aan de hopeloos verouderde techniek is het toch wel een fijne auto om aan te sleutelen vindt hij. Het is dan ook niet voor niets dat de Nationale Autotechniek Bond de Ford Fiesta heeft gekozen voor het nieuwe leren project dat 2 jaar geleden van start is gegaan. Elk onderdeel van de auto is uitgerust met een RFID Tag, vaak zo minuscuul dat het voor het blote oog onzichtbaar is. Door deze Tags kan Marco nu zelfstandig aan de slag. Eigenlijk maakt het helemaal niet uit dat meneer van Leeuwen ziek is voor Marco’s leerproces, hij kan toch zelfstandig
doorwerken met behulp van het RFID-leerprogramma. Elke Tag bevat informatie over het desbetreffende onderdeel zoals de functie, kosten en de positie in de auto. Via de RFID lezer kan Marco op zijn laptop informatie opzoeken over een bepaald onderdeel opzoeken en de exacte locatie bepalen in het motorblok. Plotseling wordt er een tennisbal op zijn hoofd gegooid. “Kijk uit voor mijn laptop gekken!” schreeuwt Marco. John en Jacco zijn aan het keten in de werkplaats, is dit een gevolg meneer van Leeuwens afwezigheid?
Chanel, 14 jaar oud. 10 oktober 2017.
Voor haar gevoel wordt ze weer veel te vroeg gewekt. Geleidelijk aan gaan de lichten aan en begint haar wekker steeds harder voorgeprogrammeerde geluiden te maken. Die 'rustgevende zee 3' begint inmiddels behoorlijk op haar zenuwen te werken, ze moet binnenkort toch echt iets anders downloaden. Het is dan wel rustiger dan haar vaders oude wekker, het resultaat is even vervelend. Uit bed, opfrissen en naar beneden.
Pas half wakker stommelt ze de eetkamer in. Haar ouders zijn zoals gewoonlijk nergens te bekennen. Papa komt waarschijnlijk over een uurtje pas terug van nachtdienst en haar moeder zal inmiddels al in de trein zitten. Gelukkig komt het Chinese kindermeisje al over een half uur, hopelijk op tijd voordat haar baby broertje begint te krijsen.
Zonder al te veel hoop op succes doorzoekt ze de koelkast. Niks lekkers. Sinds haar ouders haar op het Healthy4Kids Dieet hebben gezet is al het lekkers wonderbaarlijk snel uit het huis verdwenen. De eerste paar dagen weigerde ze pertinent om de honingcornflakes te verruilen voor die vieze groentemuesli. Maar haar ouders bleken het deze keer wél echt te menen. Luid klagend heeft ze zich overgegeven. Als haar ouders iets in hun hoofd hebben gehaald krijg je het er niet meer uit. Bah. Healthy4Kids is tegenwoordig een ware rage onder ouders. Weer zo'n fijn initiatief met een hippe naam van de overheid om overwicht bij kinderen aan te pakken.
School begint, zoals gewoonlijk, weer eens te laat. Weer een foutje met het systeem zeker. Pas om half 9 kan ze inloggen en bij haar eerste les binnenschuifelen. Biologie, volgens haar mentor kan ze wel wat extra gebruiken. Gelukkig is het leuker dan de vorige keer. Geen dom gedoe met terug pratende poppen of hun blinde darm wel op de goede plek zit. Nu mag ze lekker zelf EDUfilmpjes uitkiezen over zoogdieren. Vooral een kleurige animatie over de zeven magen van een koe kon ze erg waarderen. Na een wat wiskunde in het medialokaal en een stukje aardrijkskunde mogen ze pauze nemen.
Haar vriendinnen staan al op hun vaste plekje, vlak bij het Tegen Zinloos Geweld kunstwerk in de hal. Ze hebben een nieuwtje, de school heeft een nieuw aantal snoepautomaten neergezet! Nieuwsgierig lopen ze richting de kantines. Normaal heeft ze daar weinig te zoeken, in haar LeerlingID staan restricties op wat ze mag kopen. Natuurlijk alleen gezonde, suikerarme rotzooi. En die duffe kantinevrouwtjes zijn onverbiddelijk. Misschien bieden de automaten een uitkomst.
Tegen de wand van de kantine staan inderdaad een klein dozijn automaten. Meerdere leerlingen zwermen eromheen. Van een afstand ziet ze al de kleurig verpakkingen van chocosnacks. Dichterbij gekomen wacht de teleurstelling, de automaten zijn ook voorzien van het RFID symbool. Ze zal dus haar Tag moeten gebruiken om af te rekenen, net als bij zoveel andere apparaten in school. Een pasje lenen van iemand anders, zonder dieet, is ten strengste verboden en daarnaast wordt je er vaak mee gepest. Ze is al niet zo populair en al haar vriendinnen kampen met hetzelfde probleem; te dik en te irritante ouders.
Een voor leerling voor haar, normaal postuur, wuift zijn pasje richting de automaat. 'Welkom, Chris' reageer die. Achter het glas glimmen de repen, vol verlicht. Chris tikt op het schermpje zijn keuze in, keurt de betaling goed en de automaat levert de snack keurig af in het opvangbakje. Zonder zich te beheersen trekt hij de verpakking open en loopt weg.
Nu is ze zelf aan de beurt. De automaat begroet haar, maar achter het plexiglas gaan ineens allerlei lichtjes uit. Alleen de producten die ze wel mag kopen blijven verlicht. Gesneden appel, een groentenmix, kipsalade en wat sandwiches. Dat is het wel. Stomme automaat. Omdat ze toch trek heeft betaald ze zuchtend voor een bakje met stukjes watermeloen. Kunnen haar ouders volgende week op het afschrift weer zien dat ze heus wel gezond eet. Op school in ieder geval wel. Zodra ze naar huis kan gaat ze samen met wat enkele vriendinnen naar de snackbar in het centrum. Waar je wel met normaal geld kunt betalen.
Daar weten ze ten minste niet wie ze is of op wat voor dieet ze zit. Nóg niet...
