maandag 29 oktober 2007
scenario's zie mail ivm capability gedoe!
“Jeetje, Amanda ik begin toch wel wat aan de dikke kant te worden; vroeger kon ik maatje 36 nog aan en nu past maat 39 me moeilijk”. Ah, Melany jij bent niet de enige die dat heeft hoor, ik ben binnen 4 weken tijd 6 kilo aangekomen, hoe het kan weet ik niet. “Tja, het zal wel met de leeftijd komen, en al het lekkere eten”. Ja, maar ik voel me echt niet lekker in me vel zitten zo hoor. Bovendien kan ik geen leuke kleren vinden die me passen.”Ja hier hetzelfde: ze maken die kleren echt voor die jonge meiden met modellen figuurtjes en daar pas ik niet in”. “Nou Amanda misschien moeten we eens gaan lopen”! Lopen? Zo op straat, nee dat is niks voor mij. “Nou dan gaan we naar de sportschool”! Ja, dat is een goed idee, alleen heb ik wel de juiste begeleiding nodig hoor! Ja, ik ook, hopelijk vormt dat geen probleem: want er is niet altijd iemand aanwezig. ‘Hoi dames, ik heb toevallig jullie gesprek opgevangen: jullie willen gaan sporten waar er altijd begeleiding aanwezig is? “Ja, en waar je niet aan vaste tijden verbonden zit, maar dat je kunt gaan wanneer je wilt”. ‘Oo dan heb ik wel een gym voor jullie, 24/7 gym in Amsterdam: ik denk dat het wel iets voor jullie is. “O heb je een site waar we informatie kunnen vinden”? ‘Nou ik kom er net vandaan en heb hier een foldertje bij me, neem hem maar want ik heb al besloten.
Heeft u ook een druk gezinsleven? Komt u tijd te kort om te sporten? Sluiten de openingstijden niet aan u? Wilt u deskundige begeleiding? Dan is 24/7 GYM de GYM dat bij u past.
24/7 Gym is een uniek sportschool in Nederland: wij garanderen u als enige te allen tijde begeleiding wanneer u maar wilt. Binnen onze GYM kunt u 24 uur per dag 7 dagen per week trainen. U wordt daarbij geassisteerd door uw persoonlijke assistent. Deze assistent begeleidt u niet alleen, hij houdt ook de gegevens en vorderingen van uw unieke training bij.
Dus heeft u last van overgewicht? Zit u niet lekker in uw vel? Wilt u ook een maatje kleiner of aan bepaalde probleem gebieden werken? Wilt u de figuur waar u altijd van droomde? Dan bent bij ons aan het goede adres: met een uniek speciaal op u afgestemde programma kunt u binnen aanzienbare tijd uw doel bereiken. Wilt u nooit meer die leuke kleren laten liggen en een onbevredigend gevoel na het winkelen? Lees dan snel verder en maak kennis met onze GYM.
Nadat u bij ons lid geworden bent: doorlopen wij met u wat uw wensen zijn. Hierbij maken we een analyse van uw fysieke gesteldheid: wat is uw gewicht en huidige conditie, leeftijd en lengte. Nadat deze gegevens bekend zijn, maken wij in overleg met u een trainingsschema: waarbij uw wensen en doelstellingen centraal staan. Al deze gegevens komen vervolgens in ons systeem terecht: die dan te allen tijde met uw persoonlijk armband opgeroepen kunnen worden.
Door dit uniek systeem kunt u trainen wanneer u maar wilt: uw trainingsprogramma en persoonlijk assistent heeft u altijd bij de hand.
Alle apparaten in onze GYM staan in verbinding met ons systeem, en kunnen met uw armband communiceren: ze kunnen uw unieke code lezen en uw programma opvragen.
Op het moment dat u een toestel betreedt, en uw armband langs de scanner gaat: vraagt het toestel uw informatie en trainingsprogramma op waarna hij zich instelt. Tijdens het instellen krijgt u op het scherm een film te zien van wat u moet doen. Het programma registreert uw vorderingen: hoe lang heeft u er op getraind, hoeveel calorieën heeft u verbrand en wat was de intensiteit. Daar bij komt dat het systeem ook registreert of u tijdens de oefening bent gestopt en of de intensiteit veranderd is.
Zo kunt u na afloop zien of uw doelstellingen behaald zijn en wat u precies die dag getraind heeft.
Mevrouw Koremijn is moeder van twee kinderen en 36 jaar oud. Ze werk parttime en zorgt voor haar drukke gezin. Ze heeft een druk leven en wilde sporten waarbij ze begeleid wordt. Onze 24/7 GYM bood uitkomst: één dag in het sportleven van mevrouw Korenmijn ziet er als volgt uit.
Mevrouw Korenmijn komt de sportschool binnen en haalt haar armband langs de scanner.
Mevrouw Korenmijn werkt haar programma af en slaat de dij oefening weer over. Na de training gaat ze zich wegen en worden alle gegevens naar het systeem verstuurd. Mevrouw korenmijn neemt een warme douche en checkt uit.
Bij onze GYM kunt u te allen tijde trainen waarbij u persoonlijk begeleid wordt. U kunt zelf uw training samenstellen zodat u uw ideale figuur kunt bereiken: geen jurk of broek die niet meer past dankzij 24/7 GYM!
Enthousiast besluiten Melany en Amanda zich aan te melden bij 24/7 GYM!
Ongeduldig staan de leerlingen op de parkeerplaats in groepjes te kletsen. Er hangt een opgewonden sfeer, ze gaan immers niet elke dag naar het ‘Leerpark’. De bovenbouw leerlingen van basisschool ‘Fatima’ mogen vandaag als proefkonijnen een middagje rondlopen.
Verderop krijgen meester van der Velde en juffrouw Mouhad de laatste aanwijzingen van het personeel. ‘Meester van der Velde’, Thijs, kan enig enthousiasme niet onderdrukken. Voor hem is het de tweede keer en toch blijft het erg leuk om te zien. Zo meteen zal hij aan de leerlingen uitleggen wat vanmiddag de bedoeling is.
De Leertuin, zo hoort hij voor de tweede keer, is dus het resultaat van een nauwe samenwerking tussen de Universiteit van Amsterdam, Philips en gemeente Amsterdam. De UvA leverde de expertise en vrijwilligers, Philips de technologie en financiën en de gemeente de locatie en basisscholen. Het project loopt nu een half jaar en de eerste reacties zijn, zoals stiekem verwacht, positief.
Met twee volle dozen sjouwt hij terug naar de groepjes leerlingen. Per kind krijgen ze een PDA, een simpel dingetje uit, hoe kan het ook anders, Eindhoven. Uitgerust met een RFID richtscanner, een WiFi verbinding en een groot schermpje. De kinderen, zo weet hij, zijn met dit soort gadgets natuurlijk volkomen vertrouwd. Toen hij op de basisschool was kreeg hij pas zijn eerste mobieltje en kwam het breedband internet net om de hoek kijken. Nu checken de kids tijdens de pauze nog even de laatste cartoons uit Amerika en houden ze zonder problemen al hun online contacten bij. Na een uitgebreide uitleg van de regels mogen de kinderen zelf door de poort naar binnen lopen. Op onderzoek, ‘de jungle in’, zoals hij ze net vertelde.
Die ‘jungle’ is een uitgebreide versie van een dierentuin en een kinderboerderij in één. Niet groter dan het gemiddelde winkelcentrum, maar wel erg vol. Het park bestaat uit verschillende delen. In meerdere vijvers zwemmen vissen en vogels, in het bos- en heigedeelte vind je een verzameling tamme fauna met bijvoorbeeld egels, konijnen, hertjes en nog meer vogels. Als laatste is er het boerderij gedeelte, dat natuurlijk verplichte nummertjes heeft; schapen, paarden, koeien en kippen. Het initiatief is door de gemeente Amsterdam gesteund om de stadskinderen wat bewuster te maken van de natuur. Door ze in direct contact te brengen met de dieren die in ons land voorkomen, door ze die te laten verzorgen en voeden hopen ze zo op een speelse manier de kinderen te leren duurzaam om te gaan met hun nationale milieu. Een stukje bewustwording.
De kinderen stromen de tuinen door, hij wandelt er rustig achteraan. Het park is uitgerust met een uitgebreid surveillance netwerk dat automatisch aangeeft als er kinderen in problemen komen. Ook lopen er enkele vrijwillige studenten rond die stiekem een oogje in het zeil houden. Hij hoeft dus niet als een dolle rond te rennen om te kijken of niemand zich bezeerd. Wel zo makkelijk.
Alle dieren, bomen en elke groep planten zijn hier getagd. Het lijkt hem een rotwerk maar gelukkig vond de UvA veel biologie studenten bereid om, voor studiepunten natuurlijk, dat werk te doen. Elk dier is hierdoor scanbaar geworden. De leerlingen wijzen met hun richtscanner naar het dier en op de PDA verschijnt alle info die ze er over hoeven te weten. De PDA staat via WiFi in verbinding met een database in het park. Zo kunnen de beheerders makkelijk de informatie bijhouden. Er wordt opgeslagen hoeveel info elke leerling heeft opgevraagd. Als het zometeen op school wordt gebruikt kunnen ze via dat soort systemen de leerlingen beoordelen.
Ook zijn overal voedingsposten verspreid. Via hun PDA kunnen ze opzoeken wat het door hun gevonden dier eet en dat voeren. Ook om het dier te verzorgen, te wassen of bijvoorbeeld te melken hebben ze speciale spullen nodig die ze zelf moeten gaan opzoeken.
Met plezier ziet hij verschillende kinderen druk rondrennen. Twee stoere jongetjes proberen een kip te vangen, een stil blond meisje staat de zwanen te voeren en twee surinaamse meisjes sluipen door het bos om een hert te kunnen scannen. Verderop slepen drie leerlingen een baal hooi naar de paardenwei. Twee lefgozertjes scannen een kastanjeboom, en natuurlijk proberen ze er even in te klimmen. Toch een stuk leuker dan mijn oude biologieboek, bromt Thijs.
maandag 15 oktober 2007
Opdracht: Scenario’s van objecten
en meer beeld dan de toekomstvisie. Bijv. mbv storyboards, schetsen, moodboards, collages. Zie artikel vd Lugt voor de verbeelding van scenario’s. Je kunt ook eerst een opzet maken mbv een scenario matrix (p. 196 vd Lugt).
Mohammed en Marco, 17 jaar
oud. 12 oktober 2017
“He, Mo lekker Suikerfeest gehad gisteren?”. Mohammed zet zijn VeloLibre fiets neer, klikt zijn stuur af en draait zich in de richting van waar de opmerking vandaan kwam. “Ja man, het was echt een goed feest
volgend jaar moet je zeker meedoen”, aldus Mo. Samen met Marco loopt hij vanaf het fietsenhok richting de ingang van de school. Ze lopen door de poortjes, loggen in en begeven zich richting de aula. “Even snel naar het mededelingen bord”, zegt Marco. Samen lopen ze richting een groot LCD scherm dat aan de muur is bevestigd. Mo schuifelt zijn RFID hanger langs de lezer en plotseling licht het scherm op en verschijnt een mededeling; MENEER SIDDIQUE IS VANDAAG NIET AANWEZIG. “Nee toch”, zegt Mohammed met een enigszins teleurgestelde toon. “Ik wilde net iets aan hem vragen over die wisselschakeling die ik gisteren heb gemaakt.” Ook bij Marco komt er een melding; MENEER VAN LEEUWEN IS ZIEK. “Hmmm, weinig verassend. Ik hoop dat het snel beter met hem gaat”. De twee vrienden nemen afscheid en volgen ieder hun weg naar het lokaal.
Mohammed zit in de tweede klas van het MBO, richting elektrotechniek. Al vanaf jongs af aan is hij gefascineerd door elektriciteit. Terwijl de meeste van zijn vrienden op de middelbare school zich amuseerden met computersoftware, zat hij liever te solderen en te meten in oude computers, radio’s en televisies. Samen met zijn vader had hij al op tienjarige leeftijd zijn eerste schakeling gebouwd en sindsdien is hij er elke dag mee bezig. Elektriciteit had iets spannends vond hij, iets gevaarlijks. Het idee dat het fout kan gaan speelt ten alle tijden in zijn achterhoofd.
Wanneer Mo het lokaal binnenstapt, groet hij zijn klasgenoten en pakt zijn schakeling uit zijn kast die hij opent met zijn RFID sleutelhanger. Jammer dat meneer Siddique er niet is denkt hij. Nu kan ik de schakeling niet testen voordat ik hem gescand heb; dat is toch wel iets uitdagender dan met de RFID lezer langs de schakeling te gaan en wachten op een goedkeuring. Mo pakt de RFID lezer en gaat zijn schakeling na.
Elke schakeling dat gemaakt kan worden, is uitgerust met een unieke code. De code wordt door de RFID Tag gelezen waarna er een tekening op Mohammed’s laptop verschijnt. Het programma kan precies zijn welke schakeling er gemaakt is en of deze klopt, ze controleert of de bedrading correct is en simuleert het elektrisch circuit. Hierdoor kun je precies zien waar de eventuele fout of storing zich bevindt. Bij een groenlicht is de schakeling goed en bij roodlicht is die fout. De progamma herkent in de codes een wisselschakeling en controleert zijn opstelling: het loopt de aansluitingen na en simuleert het elektrisch circuit.
Rood licht. “He?” zegt hij verontwaardigt. Mo twijfelt of hij de computer de fout in zijn schakeling laat tonen of dat hij zelf op zoek gaat. Toch maar even verder zoeken besluit hij, dat is het leukste.
Een paar lokalen verderop zit Marco te sleutelen aan zijn ‘sleutelauto’, een Ford Fiesta uit 2007. Ondanks dat hij zich regelmatig ergert aan de hopeloos verouderde techniek is het toch wel een fijne auto om aan te sleutelen vindt hij. Het is dan ook niet voor niets dat de Nationale Autotechniek Bond de Ford Fiesta heeft gekozen voor het nieuwe leren project dat 2 jaar geleden van start is gegaan. Elk onderdeel van de auto is uitgerust met een RFID Tag, vaak zo minuscuul dat het voor het blote oog onzichtbaar is. Door deze Tags kan Marco nu zelfstandig aan de slag. Eigenlijk maakt het helemaal niet uit dat meneer van Leeuwen ziek is voor Marco’s leerproces, hij kan toch zelfstandig
doorwerken met behulp van het RFID-leerprogramma. Elke Tag bevat informatie over het desbetreffende onderdeel zoals de functie, kosten en de positie in de auto. Via de RFID lezer kan Marco op zijn laptop informatie opzoeken over een bepaald onderdeel opzoeken en de exacte locatie bepalen in het motorblok. Plotseling wordt er een tennisbal op zijn hoofd gegooid. “Kijk uit voor mijn laptop gekken!” schreeuwt Marco. John en Jacco zijn aan het keten in de werkplaats, is dit een gevolg meneer van Leeuwens afwezigheid?
Chanel, 14 jaar oud. 10 oktober 2017.
Voor haar gevoel wordt ze weer veel te vroeg gewekt. Geleidelijk aan gaan de lichten aan en begint haar wekker steeds harder voorgeprogrammeerde geluiden te maken. Die 'rustgevende zee 3' begint inmiddels behoorlijk op haar zenuwen te werken, ze moet binnenkort toch echt iets anders downloaden. Het is dan wel rustiger dan haar vaders oude wekker, het resultaat is even vervelend. Uit bed, opfrissen en naar beneden.
Pas half wakker stommelt ze de eetkamer in. Haar ouders zijn zoals gewoonlijk nergens te bekennen. Papa komt waarschijnlijk over een uurtje pas terug van nachtdienst en haar moeder zal inmiddels al in de trein zitten. Gelukkig komt het Chinese kindermeisje al over een half uur, hopelijk op tijd voordat haar baby broertje begint te krijsen.
Zonder al te veel hoop op succes doorzoekt ze de koelkast. Niks lekkers. Sinds haar ouders haar op het Healthy4Kids Dieet hebben gezet is al het lekkers wonderbaarlijk snel uit het huis verdwenen. De eerste paar dagen weigerde ze pertinent om de honingcornflakes te verruilen voor die vieze groentemuesli. Maar haar ouders bleken het deze keer wél echt te menen. Luid klagend heeft ze zich overgegeven. Als haar ouders iets in hun hoofd hebben gehaald krijg je het er niet meer uit. Bah. Healthy4Kids is tegenwoordig een ware rage onder ouders. Weer zo'n fijn initiatief met een hippe naam van de overheid om overwicht bij kinderen aan te pakken.
School begint, zoals gewoonlijk, weer eens te laat. Weer een foutje met het systeem zeker. Pas om half 9 kan ze inloggen en bij haar eerste les binnenschuifelen. Biologie, volgens haar mentor kan ze wel wat extra gebruiken. Gelukkig is het leuker dan de vorige keer. Geen dom gedoe met terug pratende poppen of hun blinde darm wel op de goede plek zit. Nu mag ze lekker zelf EDUfilmpjes uitkiezen over zoogdieren. Vooral een kleurige animatie over de zeven magen van een koe kon ze erg waarderen. Na een wat wiskunde in het medialokaal en een stukje aardrijkskunde mogen ze pauze nemen.
Haar vriendinnen staan al op hun vaste plekje, vlak bij het Tegen Zinloos Geweld kunstwerk in de hal. Ze hebben een nieuwtje, de school heeft een nieuw aantal snoepautomaten neergezet! Nieuwsgierig lopen ze richting de kantines. Normaal heeft ze daar weinig te zoeken, in haar LeerlingID staan restricties op wat ze mag kopen. Natuurlijk alleen gezonde, suikerarme rotzooi. En die duffe kantinevrouwtjes zijn onverbiddelijk. Misschien bieden de automaten een uitkomst.
Tegen de wand van de kantine staan inderdaad een klein dozijn automaten. Meerdere leerlingen zwermen eromheen. Van een afstand ziet ze al de kleurig verpakkingen van chocosnacks. Dichterbij gekomen wacht de teleurstelling, de automaten zijn ook voorzien van het RFID symbool. Ze zal dus haar Tag moeten gebruiken om af te rekenen, net als bij zoveel andere apparaten in school. Een pasje lenen van iemand anders, zonder dieet, is ten strengste verboden en daarnaast wordt je er vaak mee gepest. Ze is al niet zo populair en al haar vriendinnen kampen met hetzelfde probleem; te dik en te irritante ouders.
Een voor leerling voor haar, normaal postuur, wuift zijn pasje richting de automaat. 'Welkom, Chris' reageer die. Achter het glas glimmen de repen, vol verlicht. Chris tikt op het schermpje zijn keuze in, keurt de betaling goed en de automaat levert de snack keurig af in het opvangbakje. Zonder zich te beheersen trekt hij de verpakking open en loopt weg.
Nu is ze zelf aan de beurt. De automaat begroet haar, maar achter het plexiglas gaan ineens allerlei lichtjes uit. Alleen de producten die ze wel mag kopen blijven verlicht. Gesneden appel, een groentenmix, kipsalade en wat sandwiches. Dat is het wel. Stomme automaat. Omdat ze toch trek heeft betaald ze zuchtend voor een bakje met stukjes watermeloen. Kunnen haar ouders volgende week op het afschrift weer zien dat ze heus wel gezond eet. Op school in ieder geval wel. Zodra ze naar huis kan gaat ze samen met wat enkele vriendinnen naar de snackbar in het centrum. Waar je wel met normaal geld kunt betalen.
Daar weten ze ten minste niet wie ze is of op wat voor dieet ze zit. Nóg niet...
maandag 1 oktober 2007
Future Vision door Jeroen, Floris, Juan en Karlijn.
Een korte schets hoe een onderwijsprogramma er over tien jaar mogelijk uitziet
Alle voorwerpen, openbare locaties, tamme dieren, kortom alle objecten die ons van informatie kunnen voorzien moeten in de toekomst in het bezit worden gesteld van een kleine goedkope chip met een tag (detag geeft aanvullende informatie over de bestand/object waaraan het is gekoppeld). De tag geeft een nummer dat de PDA (Personal Digital Assistent) kan combineren met een grote hoeveelheid informatie, opgeslagen in een online database. De chips kosten nog maar een paar cent en maken het doelgericht zoeken naar informatie een stuk makkelijker.
Het idee hierachter is dat leerlingen meer praktijkgericht kunnen leren. Studenten krijgen een speciale tool voor het onderwijs, een PDA die op allerlei objecten gericht kan worden waarna er informatie verschijnt over het betreffende object. Denk bijvoorbeeld aan een student kunstgeschiedenis die een wandeling maakt in een nog onbekende stad. De PDA koppelt het nummer dat de tag afgeeft aan informatie uit de online database zodra de student een historisch gebouw passeert. Deze praktische manier van kennisverwerving kan ook plaatsvinden in de supermarkt, het park of de bioscoop. Er is sprake van een nieuwe, interactieve manier van leren over datgene wat je ziet. Over elk onderwerp is informatie beschikbaar van drie verschillende niveaus; simpele voor lager onderwijs, normaal voor middelbaar en diepgaander voor academische doeleinden. De informatie komt uit de WikiEDU (Wikipedia-achtige databank) waar aan iedereen met een bepaalde status zijn of haar kennis aan kan toevoegen. De informatie geschikt voor de eerste groep (jongste categorie) wordt via spraaksoftware ‘verteld’ aan de leerling omdat het wel of niet kunnen lezen geen barrière mag zijn voor kennisvergaring.
Stel je een biologie les voor met een lagere school klas. In een lokaal stadsbos, een soort uitgebreid park zonder hekjes en bankjes, inclusief ongevaarlijke dieren, neemt de leraar ze mee op een wandeltocht. Onderweg kunnen ze alle dieren scannen en informatie over ze krijgen. Wat ze eten, waar ze in het wild leven, enzovoorts. Ook groepen bomen kunnen voorzien worden van een chip, groepen planten, enzovoorts. Een les wordt zo een stuk aantrekkelijk en levendiger.
Beknopte tijdsschets:
1997: Het internet is in opmars. Steeds meer huishoudens krijgen toegang
tot het World Wide Web. Hierdoor is het voor deze gezinnen mogelijk om
informatie over allerlei
betrouwbaarheid; hoe weet je of iets
waar is?
2004: Met de introductie van Wikipedia wordt informatie verzameld tot de
omgeving van een website. Op deze website is (net als in een
encyclopedie in boekvorm) alles op te zoeken; van natuur tot sociologie,
van scheikunde tot geschiedenis. Doormiddel van het zogenaamde 'wiki'
systeem is de site opgebouwd met artikelen van pro-summers.
2010: Door de achterstand van de Nederlandse scholieren ten opzichte van
China (koploper in 2010 wat betreft educatie) is het Ministerie van
Onderwijs een samenwerkingsverband aangegaan met Wikipedia. Doordat de
regering in 2008 heeft besloten elk product dat in Nederland wordt
verkocht te voorzien van een RFID tag is er ook op het vlak van educatie
een deur opgegaan.
Op elke tag bevindt zich naast de verplichte
productdata en usersdata ook 3 verschillende soorten informatie over
het product op educatie niveau. Het eerste niveau is geschikt voor de
basisschool; kinderen van 8-12 jaar. Het tweede niveau is op middelbaar
niveau (14-17 jaar, HAVO+), ten slotte is het derde punt op academisch
niveau.
De RFID tags kunnen worden afgelezen met
een PDA of met de nieuwe
generatie telefoons. Wanneer een leerling voorbij een product loopt waar
zijn interesse naar uit gaat of bijvoorbeeld in de trein zit; kan hij of
zij inloggen op het product en een van de drie niveaus kiezen.
De overheid zorgt voor een controle op de schrijvers van de wikiEDU databases; dat de informatie neutraal, up-to-date en vrij van politieke voorkeuren is. Vooral in het academische onderwijs worden veel docenten gevraagd om over hun vakgebied informatie toe te voegen, ook op kinderlijk niveau. De databases groeien hierdoor bijzonder snel en blijven in de ogen van het publiek betrouwbaar.
Een eventueel struikelblok voor dit onderwerp zou het vraagstuk kunnen zijn waarom alles getagd moeten worden met RFID-chip wanneer je met een GSM of PDA ook gewoon naar Wikipedia kan gaan en met een paar drukken op de knop misschien hetzelfde resultaat kan bereiken?
Bruce Mau
Onze huidige systeem van recycle is volgens William McDonough down-cycle, het product verliest aan kwaliteit of verstoord de natuur. Volgens hem moeten we streven naar een Cradle-to-Cradle cycle principe, waarin alles zonder bewerking bruikbaar is. We kunnen dit bereiken door te kijken naar onze omgeving, en op zoek gaan naar de oplossingen die de natuur voor afval heeft. Natuurlijk afval, wordt door de natuur afgebroken en dient als voedsel voor dieren (Biological Nutrition). Dit principe moeten wij ook toepassen bij het vervaardigen en ontwikkelen van materialen (Technological Nutrition). De rol van de mens zal hierdoor veranderen, we spreken dan van Customer in plaats van Consument en dus eco-efficient (doing more with less).
Dit hele idee wordt mogelijk gemaakt door de ontdekking van DNA in 1953. Hierdoor werd het mogelijk om de hele structuur van al het leven te manipuleren. Zo kunnen we groente en graan manipuleren en er extra (ontbrekende) vitaminen inbrengen. Het product wordt dan beter voor de gezondheid en kan hongersnood voorkomen. Daarnaast kan er een eind komen aan onze energie crisis, inefficiënte ziekte betreding en menselijke beperkingen.
Zo stelt Freeman Dyson dat het mogelijk is om met gewassen efficiënter energie op te wekken. We kunnen planten (biologisch) beter laten functioneren zodat ze meer zonenergie in elektrische energie omzetten. Ook kunnen we het menselijk lichaam en die van dieren op bestelling perfectioneren. Eugene Hacker geeft een voorbeeld van manipulatie voor medische doeleinden. Er zijn geiten ontworpen die insuline in de melk aanmaken. Mensen met suikerziekte kunnen zo makkelijk de insuline tot zich nemen. Volgens hem moeten we het leven nuttige gebruiken (The use of life). Dit druist tegen veel principes in en wordt door veel landen en organisaties verworpen.
Een manier van manipulatie wat wel geaccepteerd word is Biomaterial. Dit is het manipuleren van producten zodat ze een beter werking of bruikbaarheid hebben. Robert Langer geeft zijn onderzoek als voorbeeld. Hij houdt zich bezig met Tissue Engineering, het moleculair veranderen van materialen, zodat ze beter toepasbaar zijn. Volgens hem kunnen we door Biomaterial ziektes beter bestreden. Zo is mogelijk om met een geïmplanteerde chip op elk gewenst moment, op de exacte plek je medicijnen in te nemen. Doordat de ziekte (gezwel) direct bestreden wordt, kunnen er bij een ziekte als kanker meer leven worden gered.
Dit alles is een goed voorbeeld van Technologie en Biologie, waarbij we alles op elkaar moeten afstemmen zodat het efficiënter gaat werken. Met het uiteindelijk doel de toekomstige generatie een beter toekomst te bieden.