Skills

Software

Auto-Cad 2000
Bouwtekeningen
Elektratekeningen
Ulead
Bewerken van digitale video
Webpage voor UvA en vrienden
M$ PWP etc.

Projecten

Concept tekening gemaakt voor een nieuw te bouwen garage en woningen (HBO-Project niet afgemaakt).
Samenstellen en presenteren van 30dg rondreis door Azië (HBO) (Japan samengesteld en coördinator van het project en maker van presentatie).
Ondernemingsplan en presentatie (coördinator en maker van presentatie).

Een voorkeur voor de opdrachten heb ik niet, ik hou van uitdaging en brainstormen dus vindt alles best zolang ik er geen leiding over heb.

Tekst

Het is misschien wat vergezocht maar tijdens het lezen van deze teksten moest ik aan Bush en Nelson denken. Vooral de visie van Nelson en de Xanadu toonden voor mij overeenkomsten met deze teksten. Ze gaan allemaal over het verbeteren van de huidige vorm van Hypertext en de kritische noot toont ook al overeenkomsten. Binnen de huidige hypertext zijn er teveel gaten (niet getoonde informatie) die opgevoeld moeten worden. Ik heb dan ook het idee dat ze een volledig writerly vorm van hypertext willen hebben, waarbij we pro-summers zijn (kan je Sterling hierbij betrekken?).

De teksten van deze week gaan over metaforen voor Hypertekst en interactie. Zo vergelijk Aaseth in zijn artikel Hypertext met een doolhoofd (labyrint). Hij uit een kritiek uit op Hypertext in zijn huidige vorm: volgens hem kent de huidige hypertext: het is vrij lineair en bied weging uitkomsten. Je kunt een site wel lezen maar niet veranderen ( je kunt de letters en kleur niet veranderen) en je bent soms verplicht om een vaste pad te bewandelen (blackboard). Deze toepassing van hypertext (BB) noemt hij unicursal: we kunnen er pas iets mee als we er toestemming voor krijgen en kunnen alleen datgene doen waar we toestemming voor hebben. BB heeft dan ook een doel en is dus daardoor lineair. Hij stelt dan ook dat hypertext meer multicural moet zijn: dat wil zeggen dat er geen vaste volgorde is en je een eigen unieke reis kunt maken. De hypertext moet geen doel hebben en zo ontworpen worden (Bush+Nelson?) dat je als het ware er controle over hebt (volledig writerly). Het moet niet alleen mogelijk zien om een bepaalde structuur te volgen, maar deze ook zelf te kunnen veranderen door links.

Bush en Nelson? Hebben het over de Memex en Xanadu waarbij het opvragen en tonen van informatie anders is als nu. De Xanadu zou ik me hierbij kunnen indenken waarbij je dus kunt zien waar bepaalde links naar toegaan, veranderingen kunt brengen zonder het origineel te verliezen. Zo is het mogelijk om met de Xanadu informatie die je niet kunt zien of ontbreek (huidige www) wel zien en traceren. Dit toont volgens mij dan ook overkomsten met de tekst van Laurel een kritiek heeft op de hypertext. Zij gebruik de term worm holes voor de delen van het hypertext die niet getoond worden. Beiden willen dus een volledige controle en creatie van hypertext door de maker en gebruiker waarbij het verbeteren van de interactie centraal staat.

Fysiek writerly

Mijn mangoboom:

Als kind klom ik bijna dagelijks op de bomen, en bij de mango bomen vind ik de ervaring writerly. De mango bomen kunnen erg hoog zijn en hebben meestal veel aftakkingen. Het klimmen op deze bomen is voor iedereen anders, door je agency kun je verschillende paden beklimmen.

Kokos boom:

Het klimmen op deze is readerly je kunt niks anders dan de pad beklimmen die de boom wilt. Deze bomen kunnen zowel recht als krom zijn, je kunt niet van deze paden afwijken om de noot te kraken.

Fysiek writerly:

Playstation home:

Soort van SecondLife op de PSnetwork waarbij je alles kunt aanpassen aan je smaak (huis etc).

Fysiek Readerly:

Virtual Reality:

Het is een programma waar je niks anders kunt dan dat wat voor geschreven is. Je ziet en ervaart wat de maker van het programma wilt je hebt geen enkele inbreng in het geheel.

This page can't be displayed......no cookies allowed......U have 2 allow cookies to c this page.....

Een veel voorkomende zinnetje, zeker in de tijd dat ik pas achter het internet zat. Cookie wat zijn koekjes vroeg ik me af, wat moet ik daar nou weer mee zeg? Waarom wordt ik gedwongen om ja te zeggen en kan ik deze dingen niet uitschakelen?

In zijn artikel besteed Turow aandacht aan het fenomeen online advertising, en al de ergernis dat dit met zich mee brengt/bracht. Door de introductie van de web-browser in de jaren negentig, was het mogelijk geworden om gericht te adverteren en advertenties te tonen. Veel marketeers hebben hierop ingespeeld, het resultaat was spam en overal (nu nog) advertenties die als paddenstoelen te voorschijn kwamen.

Dit fenomeen herhaalt zich nu nog steeds, alles wat we via het internet op zoeken wordt bewaard door giganten zoals Google. Deze gegevens worden gebruikt om gericht te kunnen adverteren bij elke pagina dat je bezoekt. Het nut van de Cookie wordt op eens heel duidelijk. Spy-ware zorgt ervoor dat je te traceren bent en in een gigantische database komt waarin bedrijven kunnen graaien om jou vervolgens direct te kunnen bereiken.

Grappig detail is dat de consument dit zeer vervelend vindt, ze klagen over de privacy die volkomen geschonden wordt. Er is niets aan te doen, er zijn geen wetten die deze praktijken kunnen voor komen. O nee wacht er is hoop, volgens de telegraaf wil Google een wereldwijde privacystandaard.

Zie:http://www.telegraaf.nl/digitaal/70899471/Google_wil_wereldwijde_privacystandaard.html?p=5,1

Hoe ver zal dit gaan? Krijgen we in de toekomst bij het starten van de PC een pop-up met de laatste aanbiedingen van de mediamarkt? Of zal het internet volledig gratis zijn doordat het uit advertentie inkomsten betaald wordt?

Voor de opdracht van deze heb ik de volgende omgevingen gevonden.

Fysiek:

De Efteling is een writerly fysieke omgeving omdat: Je kunt er op allerlei manieren je weg vinden en kan als bezoeker je eigen sprookje vertellen. Voor iedereen die ooit in de Efteling geweest is, is de gewandelde route anders, en de volgorde van de attracties ook.

De WC van de McDonald’s in USA zijn readerly: Je kunt als gebruiker alleen er in / en uit via dezelfde weg en dezelfde route, je kan er niets anders van maken.

Digitaal:

Xbox-live is een writerly omgeving omdat: Je alsprosummer er alles kan veranderen en naar je eigen smaak richten, ook ben je niet verbonden aan bepaalde patronen van gebruik. Je kunt online kopen, video's bekijken en met vrienden chatten, dit is voor iedereen anders.

Space-Mountain is een readerly omgeving in Disneyland omdat: Je niets anders Kan doen dan in een karretje zitten die je de illusie van een ruimte reis geeft. Als bezoeker heb je geen enkele invloed op het getoonde, je kunt er niets anders van maken.

Writerly vs Readerly

In zijn artikel heeft Landow het over hypertext en gedrukte tekst. Wat is hypertext eigenlijk? Het is een tekst dat uit digitale codes bestaat en die door links aan elkaar verbonden is. Het is een tekst dat manipuleerbaar is (wat ik nu doe is dus hypertext schrijven) en dus writerly. Daarnaast is (readerly) gedrukte tekst een tekst dat geschreven en op papier gedrukt is. Je kunt de tekst niet manipuleren. Voorbeelden die hij op noemt zijn: het veranderen van de fonts (tekens grote en schrijfstijl) en het vaste lees volgorde. Een hypertext op een website kun je op verschillende manieren lezen, er is geen begin of eind je bepaald je eigenweg. Bij een gedrukte tekst is dat wel het geval, er is altijd een begin en eind een andere pad kun je niet volgend. Hiermee bedoelt hij dat je dan essentiële informatie mist als je een andere (ongebruikelijke) pad kiest. De grenzen tussen lezer en schrijver vervagen bij een hypertext, je kunt meteen zelf reacties plaatsen (blog) en ben dus interactief bezig. Zijn stelling is eigenlijk dat hypertext in ter actie is en je daardoor meer mee kan.

Hier vergeet wel degelijk iets. Bij hypertext kun je werkelijk een pad voor de lezers uitstippelen. Je kunt doormiddel van links (design) bepaalde delen ontoegankelijk maken. Zo kun je bij je design bepaalde links maken aan het eind van de tekst. De lezer wordt dan gericht gestuurd en kan dus op een goede manier (zonder veel te zoeken waar moet ik zijn) de tekst lezen.

Norman en Dunne bouwen hier verder op in, ze hebben het over het belang van de design van een object (user friendly). Dit kan dus ook een website zijn. Je moet als gebruiker duidelijkheid hebben over het gebruik. Het moet in een oog opslag duidelijk welke weg je moet bewandelen, bij een boek is dit altijd duidelijk en bij hypertext niet. Wie heeft zich nooit rot gezocht naar een bepaalde link? Waar is dat inlog of uitlog knop? Een boek is altijd duidelijker dan een site vanwege de logische volgorde.

Verder zeggen dat design (visibility en User friendly) alles bepalend is. Bij een fruitautomaat moeten er door de gleuf munten in. Een schaar is duidelijk om mee te knippen, de gaten die voor vingers etc. Bij het ontwerpen dien je er rekening mee te houden dat het meteen helder is. Anders weet de gebruiker niet wat hij ermee moet. Het ontwerp moet meteen een bepaalde handeling duidelijk maken (transparency).

Zij vergeten wel een belangrijk punt en dat is agency, de design is niet van belang maar agency is van belang. De gebruikers moeten kennis hebben van het gebruik van het product. Zo noemt hij het voorbeeld van een fiets, de design moet logisch zijn je moet meteen weten wat je ermee kan. Nu weet iedereen dat je niet kunt vliegen met een fiets, maar fietsen of rollen (berg). Maar zonder agency (kunnen fietsen) heb je er ook niets aan. Dus dat mensen niet met een object om kunnen gaan heeft dus niet met design maar met agency te maken.

Enkele voorbeelden die ik gevonden heb, hebben te maken met agency. Agency bepaald of ze nu writerly of readerly kunnen zijn. Het klassieke voorbeeld van een readerly en writerly tekst binnen de media zijn films en games (second life ). Een film heeft duidelijk een begin en einde en een vaste volgorde. Bij een game is dat niet altijd zo, er kunnen verschillende of helemaal geen eind aan zitten.

Hoe zit het dan met nieuwe media gadgets?

Neem een Ipod; Het heeft twee oortjes (Visibility) en zegt je dus dat je muziek er mee kunt beluisteren. Het is ook daarvoor bedoeld door de designer, er zitten geen knoppen in om te gamen. De tekst (design) is readerly je kunt er niets anders mee dan luisteren. Maar met agency kan een iPod writerly worden. Als Prosummer kun je met de juiste kennis veel meer mogelijkheden uit een IPod halen.

Hetzelfde geld voor een game console; je kunt alleen de games spelen die de maker wilt. Op een XBOX kun je alleen erkende games spelen (readerly). De design laat je duidelijk merken dat je er ook niets anders mee kunt. Maar als je over bepaalde kennis beschikt, kun je er veel meer mee doen. Het is mogelijk om Linux volledig te draaien en ook retro games te spelen. De xbox is dan writerly geworden.

De vragen die ik hierbij stel zijn.

Zijn er binnen de nieuwe media nog wel readerly teksten?

Willen nieuwe media ontwerpers doormiddel van readerly teksten macht over de gebruikers uit oefenen? ( ban van xboxlive).